Kozieradka

Kozieradka to niezbyt okazała roślina roczna. Łodygę ma prostą, wzniesioną, okrytą trójlistkowymi liśćmi, w kątach których wyrastają żółte kwiaty. Po przekwitnięciu kwiaty zawiązują się w owoce typu strąk, z licznymi nasionami. Pochodzi z śródziemnomorskich pobrzeży. Stosowanym surowcem są dojrzałe nasiona, które są romboidalne, twarde, żółtozielone lub brunatne.

Działanie i zastosowanie:
kozieradka obniża poziom glukozy we krwi, pobudza rozwój tkanki mięśniowej, chrzęstnej, kostnej i łącznej właściwej. Zwiększa wchłanianie azotu w ustroju, pobudza syntezę białek, dostarcza aminokwasy, które mogą być użyte w procesach anabolicznych. Zapobiega marskości wątroby, przyśpiesza proces odtruwania organizmu. Zapobiega zastojom żółci i kamicy źółciowej. Podawana doustnie działa również przeciwdepresyjnie i przeciwkaszlowo. W zastosowaniu zewnętrznym działa przeciwobrzękowo, przeciwzapalnie, zmiękczająco i pobudza regenerację. Stosuje się ją przy osłabieniach fizycznych i psychicznych, zaniku mięśni, wychudzeniu, przy chorobach reumatycznych i zwyrodnieniowych stawów, złamaniach kości, niedokrwistości, zaparciach. Jest surowcem wzmacniającym, pobudzającym proces wytwarzania krwinek i hemoglobiny. Zapobiega krzywicy, niedokrwistości i apatii u dzieci. Działa mlekopędnie. W Indiach kobiety po urodzeniu dziecka jedzą nasiona kozieradki z cukrem palmowym, aby wzmocnić organizm i pobudzić wydzielanie mleka. Śluzy i pektyny kozieradkowe regulują wypróżnienia i wzmagają proces odnowy nabłonka jelit.

W wielu krajach kozieradka używana jest jako afrodyzjak.