Pokrzywa zwyczajna

Pokrzywa to pospolita krajowa bylina. Niegdyś w medycynie ludowej bardzo ceniona, dziś traktowana jako ogrodowy chwast. Nie docenia się jej bogactwa w mikroelementy, witaminy, kwasy azotowe oraz związki aminowe.

Pokrzywa zawiera łatwo przyswajalne mikroelementy: fosfor, żelazo, wapń, siarkę, potas, jod, sód; witaminy B1, B2, prowitaminę A, witaminę K, witaminę C, serotoninę, acetylocholinę, histaminę, fitosterole, flawonoidy, superlektynę UDA, która hamuje rozwój wirusów, kwasy organiczne, takie jak mrówkowy i octowy, naturalne barwniki roślinne beta-karoten, chlorofil i ksantofil oraz kwas pantotenowy, który działa przeciwzapalnie i zwiększa tępo regeneracji tkanek.

Surowcem o zastosowaniu leczniczym jest cała roślina, chociaż najczęściej stosowane są liście.

Działanie i zastosowanie: w leczeniu dolegliwości i schorzeń takich jak nieżyt żołądka i jelit, lekkie biegunki, cukrzyca (wpływa na emisję enzymów trzustkowych, przez co obniża poziom cukru we krwi), niedokrwistość, anemia, słabe krzepnięcie krwi – pokrzywa zwiększa ilość erytrocytów i hemoglobiny we krwi dzięki dużej zawartości żelaza, co przekłada się na poprawę krążenia oraz wydolności fizycznej. Stosowana przy leczeniu zespołu zimnych dłoni i stóp, schorzeń wątroby, wrzodów żołądka i dwunastnicy, żylaków odbytu. Jest również skutecznym środkiem przeciwkrwotocznym, który można stosować przy krwawieniach z przewodu pokarmowego, płuc, nosa. Stosowana w stanach ogólnego fizycznego i psychicznego osłabienia, przy obrzękach po wysiłku oraz na tle niewydolności krążenia i nadciśnienia, zapalenia nerwów kończyn, rwy kulszowej, w stanach zapalnych układu moczowego.

Zewnętrznie stosowana do płukanek i okładów na ropiejące rany, owrzodzenia, krosty, łupież, do irygacji pochwy w stanach zapalnych i upławach.

Pokrzywa to środek ogólnie wzmacniający, poprawiający przemianę materii, stosowany w kuracjach odtruwających – oczyszcza organizm z toksyn i kwasu moczowego, co jest wykorzystywane podczas leczenia dny moczanowej.